Kastamonu’da sel sularına atlayıp hayvanlarını kurtardı

Kastamonu’da, 3 Eylül’de tesirli olan sağanak yağışlar nedeniyle birçok bölgede vatandaşlar mağdur oldu.

400’den fazla bodrum ve giriş katlardaki iş yerleri, mesken, kapalı otopark ve depolar sel suları ile doldu.

Olayın akabinde Kastamonu Belediyesi takımları, bir yandan paklık çalışmalarını sürdürürken öteki yandan da hasar gören yerlerde tamir çalışmaları başlattı.

İHA’nın haberine nazaran; yaşanan selde köpeklerini ve tavuklarını kurtarmak için canını hiçe sayan emekli öğretmen Baha Can, suya atladı.

Vatandaşlar vazgeçirmeye çalıştı

İnönü Mahallesi’nde yaşayan Can, kulübede boğulmak üzere olan av köpeği, tavuk ve civcivleri kucağına alarak apartmana taşıdı. Baha Can’ı apartmanın penceresinden izleyen vatandaşlar, “Canını da hiçe sayıyorsun.” diyerek geri dönmesi için ikna etmeye çalıştı.

Baha Can’ın yağış sırasında sele maruz kalan aracı ise ziyan gördü.

“Bozkurt’taki hadise aklıma geldi”

Kuşburnu topladıkları sırada yağışa yakalandıklarını söyleyen Can, yaşadıklarını şu tabirler ile anlattı:

“Damatlarım ve kızlarımla birlikte ormanlık alana kuşburnu toplamaya gittik. Baktık hava kararmaya başladı, siyah bir hal aldı. Dedim ki kuşburnu kalsın biz canımızı kurtaralım. Çabucak araç ile yola çıktık ve aracı da garaja çektik. Bu ortada dolu ile birlikte yağmur başladı. Yavaş yavaş bu görülen alana yanlışsız sular yükselmeye başladı. Doğal ki benim burada köpeğim ve tavuklarım var, civcivlerim var.

Ben, 40-50 yıldır hayvan beslerim, biraz da merakım var. Camdan bakıyorum, biraz içime kaygı düşmeye başladı. Zira kümese yanlışsız sel suları yaklaşmaya başladı. Bu ortada istinat duvarı delindi ve çaydan sel suları bu görülen alana gerçek akmaya başladı. Bozkurt’taki hadise aklıma geldi, adam aracını kurtarmaya gidiyor ve bu ortada kendisini de sel alıp götürüyor.

“Ölümü falan hiç düşünmedim”

Benim bu anlar gözümün önüne geldi lakin ben de onlardan bir tanesi olayım dedim, hiç düşünmedim. Zira sel suları çok yükseldi. Aşağıya indiğimde apartmandan bağırıyorlardı. Hocayı sel götürecek, hocaya sahip olun diyorlardı daima apartmandan. Ben de el salladım, onlar da beni boğuluyor zannetmişler. Sel suları göğsümü geçti, su bastı. Yürümekte artık zorluk çekiyordum. Beni sel suları sürüklemeye başladı, kenara gerçek atıyordu. Zira çayın kenarında bulunan istinat duvarından gelen su çok şiddetli akıyordu. Sürünerek geldim. Evvel köpeğimi kurtardım, zincirini çıkardım ve köprüye gerçek salıverdim. Sonra civcivleri ve tavukları kucağıma alarak kurtardım. Tekrar dışarı çıkıp baktığımda köprü üzerinde olan köpeğim, baktım kendini kenara atacaktı. Ya çaya atlayacak ya da suya atlayacaktı, sonra boğulup gidecekti. Tekrar apartmandan indim ve köpeği kucağıma alıp konuta götürdüm. Ben burada mevti falan hiç düşünmedim. Onlar bize Allah’ın emanetleri, biz Allah’a emanetiz, onlar da bize emanet.

“Köpeğim çocuk üzere ağlıyordu”

Hiçbir şey düşünmeden suya atladım. Sel suları göğsüme kadar yükseldi. Sular yükseldikçe feryatları duymaya başladım. Kulübeye geldiğim vakit köpeğim çocuk üzere ağlıyordu. O denli bir hıçkırarak ağlıyordu ki çocuk üzere ağlıyordu. Yüreğim parçalandı. Tasmasını çor sıyırdım, tasmasını açtığımda köpeğim boğazındaydı sel suları. Gözleri falan köpeğin irileşmişti. Allah’a şükürler olsun bin kez, bana yürek verdi rabbim, boğulmaktan kurtardım hayvanlarımı.”